Onderhandelingen Verenigde Staten - Iran: wat loopt er mis?

Te midden van de commotie rond de regering-Trump de afgelopen maanden, komen de relaties met Iran steeds opnieuw op de voorgrond. De gespreksonderwerpen zijn talrijk: nucleaire akkoorden, sancties, betrekkingen met Israël en de buurlanden van Iran aan de Golf.

De spanningen blijven in de regio, met de Verenigde Staten die Houthi-posities bombarderen en Trump die via de Verenigde Arabische Emiraten een "strenge" brief naar Iran stuurt. Toch zou een kort artikel in Middle East Eye, overgenomen door de Tehran Times, als basis kunnen dienen voor toekomstige besprekingen.

In dit artikel presenteert Seyed Hossein Mousavian, specialist in veiligheid in het Midden-Oosten en nucleair beleid aan Princeton University, en voormalig voorzitter van het Comité buitenlandse betrekkingen van de nationale veiligheid van Iran, volgens hem de sleutelelementen om vertrouwen op te bouwen.

Volgens Moussavian moeten Amerikaanse onderhandelaars zich laten leiden door vijf belangrijke punten: wederzijds respect is essentieel. De Iraniërs, wier beschaving meer dan 7.000 jaar teruggaat, zijn een trots volk. Dreigementen, beledigingen of druk zullen hen niet naar de onderhandelingstafel brengen.

Verder hecht Teheran meer belang aan daden dan aan woorden. Tijdens en na zijn verkiezingscampagne van 2024 sprak Trump over diplomatie met Iran en zijn verzet tegen oorlogen in het Midden-Oosten. Toch was zijn eerste maatregel na zijn aantreden het opnieuw invoeren van het beleid van maximale druk en het opvoeren van de vijandelijkheden. Iraanse beslissingen zijn gebaseerd op concrete daden van Washington, niet op de retoriek.

Trump stelde dat zijn enige zorg was om te verhinderen dat Iran een kernbom zou ontwikkelen. Toch ging zijn memorandum van 4 februari verder dan het nucleaire dossier en besloeg het ook regionale zaken, defensiecapaciteiten, mensenrechten en terrorisme. Elke globale onderhandeling zal in verschillende fasen moeten worden gestructureerd.

En als Washington een akkoord zoekt dat eerlijk de belangen van beide landen dient, is de kans groter dat Teheran het aanvaardt.

Ten slotte is duurzaamheid cruciaal. Na twaalf jaar onderhandelen tekende Iran en paste het het nucleaire akkoord van 2015 volledig toe. Hoewel dit werd bekrachtigd door resolutie 2231 van de Veiligheidsraad van de VN, trok Trump zich in 2018 terug uit het akkoord. Eén vraag blijft: zelfs als er een nieuw akkoord komt, wat garandeert dat de volgende Amerikaanse president zich er niet opnieuw uit terugtrekt?

(SR, AnVa en ML - Bron: The Middle East Eye - Foto: © Pexels - Amir Ghoorchiani)