Hij zag het levenslicht in Cambridge in 1950 en na bijna een halve eeuw carrière behoudt hij zijn eeuwige vriendelijkheid en... zijn rebelse ziel.
Op de school die hij volgde, verbonden met de Quaker-beweging, zette hij zijn eerste stappen in een trio (jawel) waarin hij gitaar speelde. Zoals veel tieners een rijke verbeelding hebben, kozen ze The Inquisition als strijdnaam.
Op zijn dertiende beseft hij dat hij gevoelens heeft voor andere jongens. In die tijd werd homoseksualiteit in het Verenigd Koninkrijk nog steeds als een misdrijf beschouwd dat bestraft kon worden met gevangenisstraf. Pas in 1967 werd het gedeeltelijk gelegaliseerd. Het is dus geen toeval dat een van zijn hits met de Tom Robinson Band de titel "Glad To Be Gay" draagt. Oorspronkelijk geschreven voor een gay pride in Londen in 1976, verscheen het nummer prominent op een 4-track EP die begin 1978 werd uitgebracht. Het werd niet alleen een weerstandsanthem voor de holebigemeenschap in heel Europa, maar het werd ook gecensureerd op de BBC-radio. Alleen John Peel, de talentenjager van het gerenommeerde huis, weigerde de censuurvoorschriften toe te passen.
Later verkende Tom Robinson vele muziekgenres maar bleef hij dezelfde activist. In 1976 stond hij mee aan de wieg van Rock Against Racism en tot op vandaag steunt hij Amnesty International. In de kolommen van "The Guardian" verklaarde hij trouwens: "Muziek heeft mij gered. En activisme gaf me een reden om 's ochtends op te staan."
Lange tijd werd hij gezien als uitsluitend homoseksueel icoon, maar in de jaren 1990 maakte hij bekend dat hij een relatie had met een vrouw en bevestigde hij zijn biseksuele identiteit. Hij werd zo een vurige verdediger van seksediversiteit en seksuele identiteiten.
Tot voor kort was hij presentator op BBC 6 Music, waar hij op een bepaalde manier het vuur van John Peel doorgaf. Ook op zijn zeventigste treedt hij nog regelmatig op, soms solo met enkel gitaar, soms bijgestaan door een speciaal samengestelde band. En de heerlijke verhalen die hij vertelt, zijn het bezoek net zo waard als de refreinen – zoals "Atmospherics Listen To The Radio" en "Spain", de prachtige "War Baby" of "2.4.6.8 Motorway" – die vast ergens een belletje doen rinkelen. Toen ik hem enkele jaren geleden de foto die dit artikel illustreert schonk, haalde hij uiteraard meteen een anekdote boven. "Ik herinner me dat concert met TRB op het Werchter-festival perfect, en wel om een simpele reden: het was ons laatste optreden samen voor de groep uit elkaar ging. Dat vergeet je niet!"
(Stéphane Soupart with GF - Picture: © Etienne Tordoir)
Foto: Tom Robinson met TRB op het podium van het festival van Werchter (België) in juli 1979
Snelkoppelingen