Ze werd geboren in 1944 in Detroit (Michigan), de historische hoofdstad van de automobielindustrie, maar ook, misschien nog wel belangrijker, van de soulmuziek met het Motown-label.
Diana droomde als meisje van prinsessen in lange, schitterende jurken, maar niet van concerten voor uitzinnige menigten. Vanaf haar tienerjaren richtte ze zich aanvankelijk op technische opleidingen in verband met mode en cosmetica. Deze vroege interesse verklaart ongetwijfeld waarom ze altijd veel zorg heeft besteed aan haar uiterlijk en haar podiumgarderobe.
Maar de muziekduivel kietelde ook een energieke jongedame. Ze deed haar muzikale opleidingen binnen de vocale groep The Primettes, een simpele ondersteuning van The Primes, de mannelijke versie van de groep. Aan het begin van de jaren 60 beleefde het door Berry Gordy opgerichte label Motown zijn eerste successen en met de hulp van haar buurman Smokey Robinson deed Diana Ross er alles aan om een auditie te krijgen. Hoewel hij niet uitgenodigd was voor deze afspraak, herinnert Gordy zich in zijn memoires dat hij, toen hij de stem van het meisje "There Goes My Baby" a capella met haar vriendinnen hoorde zingen, als versteend stond. Toen hij hun leeftijd hoorde, raadde hij hen echter aan eerst hun middelbare school af te maken voordat ze naar hem terugkwamen. Er lag een contract klaar voor hen, maar dat was voor later. Koppig en vastberaden namen de meisjes geen genoegen met deze raad en kwamen ze bijna dagelijks terug in de studio van het label dat terecht Hitsville was genoemd. Hun doorzettingsvermogen wierp uiteindelijk zijn vruchten af en Berry Gordy zelf hield toezicht op de opname van hun eerste nummer "I Want A Guy". Toen de single begin 1961 uitkwam, was Diana nog geen 17 jaar, maar de Supremes waren geboren. Het kwartet, dat snel een trio werd, is nog steeds de populairste vrouwelijke groep in de geschiedenis van de Amerikaanse muziek. Ze hebben maar liefst twaalf liedjes bovenaan in de Billboard-hitlijsten gehad: "You Can’t Hurry Love", "Stop In The Name Of Love" of "Where Did Our Love Go" behoren tot het collectieve geheugen en zijn gecoverd door tientallen andere artiesten, waaronder Soft Cell of Phil Collins.
Toen ze in 1970 besloot de Supremes te verlaten, gaf Diana Ross haar onbetwiste status als ster en hard werkende diva niet op. Sinds haar gelijknamige album in 1971 en haar klassieker "Ain’t No Mountain High Enough" heeft de zangeres alles wat ze zong in goud en diamanten veranderd. Uit haar overvloedige discografie raden wij de soundtrack van de film "Lady Sings The Blues" aan waarin ze Billie Holiday vertolkt (1972), "Diana & Marvin" (1973), haar album van duetten met Marvin Gaye of "Diana" (1980) waarvoor Nile Rodgers en Bernard Edwards (Chic) een reeks onmisbare nummers hebben gemaakt zoals "Upside Down", "I’m Coming Out", "My Old Piano" of "Tenderness". Een essentieel baken in haar carrière...
Terwijl ze vandaag haar 81ste verjaardag viert, blijft de diva optreden en deelt ze haar grootste klassiekers met het publiek. Een (zeer) grote dame...
(Stéphane Soupart - Foto: © Etienne Tordoir)
Foto: Diana Ross op het podium van Vorst Nationaal in Brussel (België) op 9 juni 1997
Snelkoppelingen