Festival: 32e editie van de Nuits Botanique, eclectischer dan ooit

Het eerste festival van het seizoen biedt ook dit jaar opnieuw tien boeiende dagen. 

Sinds zijn komst aan het roer van het vlaggenschip van de muziek in de Franse Gemeenschap van België heeft Frédéric Maréchal het respectabele huis afgestoft door vooral de Nuits Weekender te lanceren, gewijd aan jong talent aan de ene kant, en Tough Enough voor de rockliefhebbers in al zijn vormen. Door zowel ruimte te geven aan urban als death metal streven de Nuits Botanique ernaar bruggen te slaan (of op zijn minst fragiele voetgangersbruggen) tussen stromingen die niet noodzakelijk dezelfde volgelingen hebben.

Terwijl de grote broers van Rock Werchter en de Lokerse Feesten trots een halve eeuw bestaan vieren, hebben de Nuits op hun 32e gekozen voor een grote remake. Want zonder voortdurende zelfkritiek dreigen ze simpelweg te verdwijnen. Met één ticket krijgt de muziekliefhebber toegang tot alle concerten die op die dag op het programma staan: van de intieme zalen die goed bekend zijn bij het publiek, tot het groot buitenpodium waar de hoofdacts spelen. De formule werd overigens al getest in een indoor versie afgelopen herfst, gedurende een weekend, met de twee nieuwe mini-festivals zoals eerder genoemd. Met succes, zo lijkt het. Terwijl ze flirten met enkele sterren (het liefst geen vallende!), blijft de Botanique een rol als incubator vervullen voor lokaal talent, maar ook voor jong talent (en enkele legendes) van de internationale scene. 

Het is moeilijk in te beelden hoe het park eruit zal zien zonder de tent die er al jaren stond. Want voortaan zullen de decibels vrij in de buitenlucht kunnen circuleren. Laten we dus hopen dat er een uiterst aangenaam microklimaat over Brussel komt en het weer niet te grillig wordt.

Het programma, dat soms zeer rijk en zelfs royaal kan zijn, is te vinden op een uiterst complete specifieke website simpelweg getiteld lesnuits.be.

In plaats van onze schijnwerpers te richten op gevestigde artiesten zoals The Jesus Lizard, Adèle Castillon of Stereolab, geven we u hier enkele tips mee.

Enkele tips:

KRISY

Wanneer men denkt aan Brusselse rap, dringt één naam zich onmiddellijk op: Krisy! Hij heeft niet alleen de geschiedenis van de Franstalige rap beïnvloed met nummers zoals "Erotiquement votre", maar naast zijn eigen klanken heeft hij ook de legendarische "Santa Sauce" van Hamza geproduceerd, evenals "Batterie faible" en "Ipséité" van Damso. Kortom, geen Brusselse rapscene zonder Krisy. Onlangs heeft hij het internet op zijn kop gezet met "Lucy & les chanteurs pour dame", zijn onverwachte feat aan de zijde van Marc Lavoine.

Op de affiche van 24 mei met onder andere Greentea Peng, Clara La San en Roza.

JAY-JAY JOHANSON

De Zweedse postmoderne crooner is niet het type dat onnodig zijn stem verheft of ellebogen gebruikt om alle aandacht te trekken. Sinds 1996 en zijn eerste album "Whiskey" (1996), begeleidt hij ons discreet met bijna 20 albums gebouwd rond "simpele melodieën" zoals hij fluistert op "Heard Somebody Whistle" van het album "Kings Cross" (2019). Tussen jazz en triphop, bij Jay-Jay dompelt elk nummer zich in een diepe verrukking. Probeer de ervaring zelf!

Op de affiche van 17 mei met onder andere Michelle Gurevich, Tim Bernardes en Jahwar feat. Ala.

POISON GIRL FRIEND

Als onclassificeerbaar maar resoluut popproject van de Japanse artiest OrikO geboren in Yokohama, vaart zij moeiteloos tussen haar thuisland en Frankrijk, tot het punt dat ze "Love Me, Please Love Me" van Michel Polnareff coverde. Onder de naam Poison Girl Friend beoefent ze sinds de jaren 90 een hypnotische dreampop die het publiek in een andere staat brengt.

Op de affiche op 25 mei met onder andere Stereolab, Wu Lye, Quiet Light en Clara Kimera.

(DC with Larisa Lungu & Stéphane Soupart)